تحصیلات


روش ها و نکات سرمایه گذاری ارزش سهام


تحصیلات


سرمایه گذاری ارزش سهام
روشهای مختلفی برای رویکرد سرمایه گذاری سهام وجود دارد ، اما تقریباً همه آنها تحت یکی از سه سبک اصلی قرار می گیرند: سرمایه گذاری با ارزش ، سرمایه گذاری در رشد یا سرمایه گذاری در شاخص.

این استراتژی های سرمایه گذاری سهام از طرز فکر سرمایه گذار پیروی می کند و استراتژی مورد استفاده آنها برای سرمایه گذاری تحت تأثیر عوامل متعددی مانند وضعیت مالی سرمایه گذار ، اهداف سرمایه گذاری و تحمل ریسک قرار می گیرد.

راهنمای سرمایه گذاری با ارزش

از زمان انتشار "سرمایه گذار هوشمند" توسط بنیامین گراهام ، آنچه معمولاً به عنوان "سرمایه گذاری با ارزش" شناخته می شود ، به یکی از متداول ترین روش های انتخاب سهام تبدیل شده است. وارن بافت ، سرمایه گذار مشهور ، در حالی که در واقع ترکیبی از اصول سرمایه گذاری در رشد و سرمایه گذاری ارزشمند را به کار گرفته است ، بسیاری از موفقیت های بی نظیر خود را در جهان سرمایه گذاری به دلیل پیروی از توصیه های اصلی گراهام در ارزیابی و انتخاب سهام برای سبد سهام خود ، علنی کرده است.

با این حال ، همانطور که بازارها در بیش از نیم قرن تغییر کرده اند ، سرمایه گذاری با ارزش نیز تغییر کرده است. در طول سالها ، استراتژی سرمایه گذاری اولیه گراهام به شیوه های مختلفی توسط سرمایه گذاران و تحلیلگران بازار تطبیق ، تعدیل و تقویت شده است تا بتواند نحوه عملکرد سرمایه گذاری با ارزش را برای سرمایه گذاران بهبود بخشد. حتی گراهام خود معیارها و فرمول های دیگری را برای تعیین دقیقتر ارزش واقعی سهام ابداع کرد.

value_img1
value_img2

سرمایه گذاری ارزش در مقابل سرمایه گذاری رشد

قبل از اینکه سرمایه گذاری با ارزش سنتی را مرور کنیم و سپس برخی از استراتژی های جدیدتر و جایگزین سرمایه گذاری با ارزش را بررسی کنیم ، توجه به این نکته ضروری است که "سرمایه گذاری با ارزش" و "سرمایه گذاری در رشد" دو رویکرد متناقض یا متقابل متقابل برای انتخاب سهام نیستند.

ایده اصلی سرمایه گذاری با ارزش - انتخاب سهام در حال حاضر کم ارزش که انتظار می رود ارزش آن در آینده افزایش یابد - قطعاً بر رشد مورد انتظار متمرکز شده است.

تفاوت بین استراتژی های سرمایه گذاری با ارزش و سرمایه گذاری در رشد بیشتر فقط به منظور تأکید بر معیارهای مختلف مالی (و تا حدی تفاوت در تحمل ریسک است ، به گونه ای که سرمایه گذاران در حال رشد معمولاً مایل به پذیرش سطوح بالاتری از ریسک هستند). در نهایت ، سرمایه گذاری با ارزش ، سرمایه گذاری در رشد یا هر رویکرد ارزیابی اولیه سهام دارای یک هدف نهایی است: انتخاب سهامی که بهترین بازده سرمایه گذاری را برای سرمایه گذار فراهم می کند.

مبانی سرمایه گذاری با ارزش سنتی

بن گراهام به عنوان "پدر" سرمایه گذاری با ارزش شناخته می شود.

در "سرمایه گذار هوشمند" ، گراهام روشی را برای غربالگری سهام پیشنهاد کرد و توضیح داد که برای کمک به حتی بی تجربه ترین سرمایه گذاران در انتخاب سبد سهام خود استفاده کرد. در واقع ، این یکی از جذابیت های اصلی روش سرمایه گذاری ارزشمند گراهام است - این واقعیت که بیش از حد پیچیده و پیچیده نیست ، و بنابراین می تواند به راحتی توسط سرمایه گذاران متوسط ​​مورد استفاده قرار گیرد.

مانند هر نوع استراتژی سرمایه گذاری ، استراتژی سرمایه گذاری ارزشمند گراهام شامل برخی مفاهیم اساسی است که اساس یا اساس استراتژی را تشکیل می دهد. برای گراهام ، یک مفهوم کلیدی ارزش ذاتی بود - به طور خاص ، ارزش ذاتی یک شرکت یا سهام آن. ماهیت سرمایه گذاری ارزش استفاده از روش تجزیه و تحلیل سهام برای تعیین ارزش واقعی سهام است ، با توجه به خرید سهامی که قیمت سهم آنها زیر ارزش واقعی یا ارزش آن است.

سرمایه گذاران ارزشی در اصل از منطق مشابه خریداران دقیق استفاده می کنند تا به دنبال شناسایی سهامی باشند که "خرید خوبی" هستند و با قیمتی کمتر از ارزش واقعی آنها به فروش می رسند. یک سرمایه گذار ارزش را جستجو می کند و آنچه را که تعیین می کند سهام کم ارزش ارزیابی می کند ، با این اعتقاد که بازار در نهایت قیمت سهم را به سطح بالاتری که ارزش واقعی آن را با دقت بیشتری نشان می دهد "اصلاح" می کند.

value_img3
value_img4

رویکرد سرمایه گذاری ارزش اساسی گراهام

رویکرد گراهام در مورد سرمایه گذاری با ارزش به منظور توسعه یک فرآیند ساده برای غربالگری سهام بود که سرمایه گذاران معمولی می توانند به راحتی از آن استفاده کنند.

به طور کلی ، او توانست مسائل را نسبتاً ساده نگه دارد ، اما از طرف دیگر ، سرمایه گذاری با ارزش کلاسیک کمی بیشتر از عبارت "خرید سهام با نسبت قیمت به کتاب (P/B)" بیشتر درگیر است. کمتر از 1.0 "

دستورالعمل نسبت P/B برای شناسایی سهام کم ارزش در واقع تنها یکی از معیارهایی است که گراهام برای کمک به او در شناسایی سهام کم ارزش استفاده کرد. در بین علاقه مندان به سرمایه گذاری ارزش این بحث وجود دارد که آیا قرار است از یک چک لیست معیارهای 10 نقطه ای که گراهام ایجاد کرده است استفاده شود ، یک چک لیست 17 نقطه ای طولانی تر ، تقطیر هر یک از لیست های معیار که معمولاً در قالب چهار- ظاهر می شود. یا چک لیست پنج نقطه ای ، یا یکی یا یکی از دو روش انتخاب سهام معیار که گراهام نیز از آنها حمایت می کرد.

در تلاش برای جلوگیری از سردرگمی تا آنجا که ممکن است ، ما در اینجا معیارهای اصلی را که گراهام در شناسایی سهام با ارزش خوب ، یعنی سهام با ارزش ذاتی بیشتر از قیمت بازار آنها مهمتر می داند ، در اینجا ارائه می دهیم.

1) سهام ارزش باید دارای نسبت P/B 1.0 یا کمتر باشد. نسبت P/B مهم است زیرا مقایسه قیمت سهام با دارایی های یک شرکت است. یکی از محدودیت های عمده نسبت P/B این است که هنگامی که برای ارزیابی شرکت های سرمایه دار مورد استفاده قرار می گیرد ، بهترین عملکرد را دارد ، اما در مورد شرکت های غیر سرمایه دار بسیار موثر است.

توجه داشته باشید: سرمایه گذاران به جای اینکه به دنبال نسبت P/B مطلق کمتر از 1.0 باشند ، به سادگی به دنبال شرکت هایی با نسبت P/B هستند که نسبتاً پایین تر از نسبت P/B متوسط ​​شرکت های مشابه در صنعت یا بخش بازار است.

2) نسبت قیمت به درآمد (P/E) باید کمتر از 40٪ از بالاترین P/E سهام در پنج سال گذشته باشد.

3) به دنبال قیمت سهم کمتر از 67٪ (دو سوم) ارزش دفتری ملموس هر سهم و کمتر از 67٪ ارزش خالص دارایی جاری شرکت (NCAV) باشید.

توجه داشته باشید: معیار قیمت سهم به NCAV گاهی اوقات به عنوان ابزاری مستقل برای شناسایی سهام کم ارزش استفاده می شود. گراهام NCAV یک شرکت را یکی از دقیق ترین بازنمایی های ارزش ذاتی یک شرکت دانست.

4) کل ارزش دفتری یک شرکت باید از کل بدهی آن بیشتر باشد.

توجه داشته باشید: معیار مالی مرتبط ، یا شاید جایگزین ، بررسی نسبت بدهی پایه - نسبت فعلی - است که حداقل باید بیشتر از 1.0 و امیدوارم بالاتر از 2.0 باشد.

5) کل بدهی یک شرکت نباید دو برابر NCAV باشد و کل بدهی های جاری و بدهی های بلند مدت نباید از کل دارایی سهام شرکت بیشتر باشد.

سرمایه گذاران می توانند با استفاده از معیارهای مختلف گراهام آزمایش کنند و خود تعیین کنند که کدامیک از معیارها یا دستورالعمل های ارزش گذاری را ضروری و قابل اعتماد می دانند. برخی از سرمایه گذاران هستند که هنوز فقط از بررسی نسبت P/B سهام استفاده می کنند تا تعیین کنند که آیا ارزش سهام کمتر از حد است یا خیر. دیگران به طور عمده ، اگر نه منحصر به فرد ، بر مقایسه قیمت سهام فعلی با NCAV شرکت تکیه می کنند. سرمایه گذاران محتاط تر و محافظه کار فقط می توانند سهامی بخرند که از هر یک از تست های غربالگری پیشنهادی گراهام عبور کنند.

روشهای جایگزین تعیین ارزش

سرمایه گذاران ارزشی همچنان به گراهام و معیارهای سرمایه گذاری ارزش او توجه می کنند.

با این حال ، توسعه زوایای جدیدی برای محاسبه و ارزیابی ارزش به این معنی است که روشهای جایگزین برای شناسایی سهام کم قیمت نیز به وجود آمده است.

یکی از معیارهای ارزش روزافزون ، فرمول جریان نقدی تخفیف یافته (DCF) است.

DCF و ارزیابی DCF معکوس

بسیاری از حسابداران و سایر متخصصان مالی به طرفداران سرسخت تجزیه و تحلیل DCF تبدیل شده اند. DCF یکی از معدود معیارهای مالی است که ارزش زمانی پول را در نظر می گیرد - این تصور که پول موجود در حال حاضر ارزشمندتر از همان مقدار پول موجود در آینده است ، زیرا هر پولی که در حال حاضر موجود است می تواند سرمایه گذاری شود و در نتیجه برای تولید پول بیشتر استفاده می شود.

تجزیه و تحلیل DCF از پیش بینی جریان نقدی رایگان (FCF) و نرخ های تنزیل آینده استفاده می کند که با استفاده از میانگین موزون هزینه سرمایه (WACC) برای برآورد ارزش فعلی یک شرکت محاسبه می شود ، با این ایده که ارزش ذاتی آن تا حد زیادی وابسته به توانایی شرکت در ایجاد جریان نقدینگی

محاسبه اساسی تجزیه و تحلیل DCF به شرح زیر است:

ارزش منصفانه = ارزش شرکت - بدهی شرکت

(ارزش شرکت یک معیار جایگزین برای ارزش سرمایه بازار است. این نشان دهنده سرمایه بازار + بدهی + سهام ممتاز - کل پول نقد ، از جمله معادل پول نقد).

اگر تجزیه و تحلیل DCF یک شرکت ارزش هر سهم را بیشتر از قیمت فعلی سهم کند ، سهام کمتر از ارزش در نظر گرفته می شود.

تجزیه و تحلیل DCF به ویژه برای ارزیابی شرکتهایی که دارای جریانهای نقدی پایدار و نسبتاً قابل پیش بینی هستند مناسب است زیرا ضعف اصلی تجزیه و تحلیل DCF این است که به برآورد دقیق جریانهای نقدی آینده بستگی دارد.

برخی از تحلیلگران ترجیح می دهند از تجزیه و تحلیل DCF معکوس برای غلبه بر عدم قطعیت پیش بینی جریانات نقدی آینده استفاده کنند. تجزیه و تحلیل معکوس DCF با مقدار مشخصی - قیمت فعلی سهم - آغاز می شود و سپس جریانهای نقدی مورد نیاز برای ایجاد ارزش گذاری فعلی را محاسبه می کند. پس از تعیین جریان نقدی مورد نیاز ، ارزیابی سهام شرکت به عنوان کم ارزش یا بیش از ارزش به سادگی قضاوت در مورد اینکه چقدر منطقی (یا غیر معقول است) انتظار می رود که شرکت بتواند مقدار مورد نیاز جریانهای نقدی لازم را ایجاد کند. قیمت فعلی سهام را حفظ یا پیش ببرد.

زمانی که یک تحلیلگر تشخیص می دهد که یک شرکت می تواند بیش از اندازه کافی جریان نقدی برای توجیه قیمت فعلی سهم ایجاد کند ، سهام کم ارزش ارزیابی می شود.

مدل P/E مطلق کاتسنلسون +

مدل کاتسنلسون ، توسعه یافته توسط ویتالی کاتسنلسون ، یکی دیگر از ابزارهای تجزیه و تحلیل سرمایه گذاری ارزش جایگزین است که برای ارزیابی شرکت هایی که دارای نمرات سود قوی و مثبت هستند ، ایده آل است. مدل کاتسنلسون بر ارائه نسبت مطمئن تر P/E به سرمایه گذاران متمرکز است که به عنوان "P/E مطلق" شناخته می شود.

مدل نسبت P/E سنتی را مطابق با چند متغیر مانند رشد درآمد ، سود تقسیمی و پیش بینی سود تنظیم می کند.

فرمول زیر است:

PE مطلق = (امتیاز رشد سود + امتیاز سود) x [1 + (1 - ریسک تجاری)] x [1 + (1 - ریسک مالی)] x [1 + (1 - نمایان بودن سود)]

نقاط رشد درآمد با شروع با مقدار P/E بدون رشد 8 ، و سپس افزودن 65 امتیاز برای هر 100 امتیاز پایه ، نرخ رشد پیش بینی شده افزایش می یابد تا به 16٪ برسید. بالای 16 درصد ، به ازای هر 5 امتیاز پایه ، 100 امتیاز به رشد پیش بینی شده اضافه می شود.

سپس عدد P/E مطلق تولید شده با عدد P/E سنتی مقایسه می شود. اگر عدد P/E مطلق بالاتر از نسبت استاندارد P/E باشد ، این نشان می دهد که ارزش سهام کم است. بدیهی است هرچه اختلاف بین P/E مطلق و P/E استاندارد بیشتر باشد ، معامله سهام بهتر است. به عنوان مثال ، اگر P/E مطلق سهام 20 باشد در حالی که نسبت استاندارد P/E فقط 11 باشد ، ارزش واقعی ذاتی سهام احتمالاً بسیار بیشتر از قیمت فعلی سهم است ، زیرا عدد P/E مطلق نشان می دهد که احتمالاً سرمایه گذاران مایلند مبلغ بسیار بیشتری برای درآمد فعلی شرکت بپردازند.

شماره بن گراهام

برای یافتن معیار سرمایه گذاری ارزش جایگزین ، لزوماً نباید از بن گراهام دور شوید. گراهام خود یک فرمول ارزیابی ارزش متناوب ایجاد کرد که سرمایه گذاران می توانند از آن استفاده کنند - شماره بن گراهام.

فرمول محاسبه عدد بن گراهام به شرح زیر است:

شماره بن گراهام = ریشه مربعی [22.5 x (سود هر سهم (EPS)) x (ارزش دفتری هر سهم)]

به عنوان مثال ، شماره بن گراهام برای سهامی با EPS 1.50 دلار و ارزش دفتری 10 دلار برای هر سهم تا 18.37 دلار محاسبه می شود.

گراهام عموماً احساس می کرد که نسبت P/E یک شرکت نباید بیشتر از 15 باشد و نسبت قیمت به کتاب (P/B) آن نباید از 1.5 بیشتر باشد. همان جایی است که 22.5 در فرمول از آن مشتق شده است (15 1.5 22.5 = 25). با این حال ، با سطوح ارزشی که این روزها معمول است ، حداکثر P/E مجاز ممکن است به حدود XNUMX تغییر کند.

پس از محاسبه شماره بن گراهام سهام-که برای نشان دادن ارزش ذاتی هر سهم شرکت طراحی شده است-سپس آن را با قیمت فعلی سهام مقایسه می کنید.
اگر قیمت سهام فعلی کمتر از شماره بن گراهام باشد ، این نشان می دهد که ارزش سهام کمتر از ارزش است و ممکن است به عنوان خرید در نظر گرفته شود.

اگر قیمت فعلی سهم بیشتر از شماره بن گراهام باشد ، به نظر می رسد که سهام بیش از حد ارزش دارد و یک نامزد خرید امیدوار کننده نیست.

منابع:
www.wikipedia.org / www.corporatefinanceinstitute.com / www.businessdictionary.com / www.readyratios.com / www.moneycrashers.com

value_img5

PSS را بارگیری کنید
بستر های نرم افزاری تجارت

    همین امروز از تیم اختصاصی خود تماس بگیرید

    بیایید رابطه ایجاد کنیم



    با ما در تماس باشید

    قبل از مراجعه به شعبه ما برای خدمات تجارت آنلاین ، حتماً وقت بگیرید زیرا همه شعب متخصص خدمات مالی ندارند.