بازار سهام برای مبتدیان

بورس چیست؟

بازار سهام به بازارهای عمومی اطلاق می شود که برای انتشار ، خرید و فروش سهامی که در بورس یا فرابورس معامله می شوند وجود دارد.

سهام ، همچنین به عنوان سهام شناخته می شود ، نمایانگر مالکیت جزئی در یک شرکت است و بازار سهام محلی است که سرمایه گذاران می توانند مالکیت چنین دارایی هایی را خرید و فروش کنند. یک بازار سهام کارآمد برای توسعه اقتصادی حیاتی تلقی می شود ، زیرا به شرکت ها این امکان را می دهد تا به سرعت از طریق سرمایه به مردم دسترسی پیدا کنند.

اهداف بازار سهام - درآمد سرمایه و سرمایه گذاری

در این قسمت ، ما دو هدف اساسی بازار سهام برای مبتدیان را مورد بحث قرار می دهیم.

اولین مورد ، تأمین سرمایه به شرکت هایی است که می توانند از آنها برای تأمین مالی و توسعه مشاغل خود استفاده کنند. اگر شرکتی یک میلیون سهم منتشر کند که در ابتدا به ازای هر سهم 10 دلار فروخته می شود ، 10 میلیون دلار سرمایه در اختیار شرکت قرار می دهد که می تواند از آن برای توسعه تجارت خود استفاده کند (منهای هر هزینه ای که شرکت برای بانک سرمایه گذاری برای مدیریت سهام پرداخت می کند. ارائه). با ارائه سهام به جای استقراض از سرمایه مورد نیاز برای توسعه ، شرکت از ایجاد بدهی و پرداخت سود آن بدهی جلوگیری می کند.

هدف ثانویه بازار سهام این است که به سرمایه گذاران-کسانی که سهام می خرند-این فرصت را بدهند تا در سود شرکت های سهامی عام سهیم شوند. سرمایه گذاران می توانند از خرید سهام به یکی از دو روش سود ببرند. برخی از سهام به طور منظم سود سهام پرداخت می کنند (مقدار مشخصی از پول به ازای هر سهم از سهام کسی که مالک آن است). راه دیگری که سرمایه گذاران می توانند از خرید سهام سود ببرند فروش سهام آنها در صورت افزایش قیمت سهام از قیمت خرید آنها است. به عنوان مثال ، اگر یک سرمایه گذار سهام سهام شرکت را با قیمت 10 دلار در هر سهم خریداری کند و قیمت سهام متعاقباً به 15 دلار در هر سهم برسد ، سرمایه گذار می تواند با فروش سهام خود 50 درصد سود سرمایه گذاری خود را محقق کند.

تاریخچه بازار سهام

اگرچه معاملات سهام در اواسط دهه 1500 در آنتورپ آغاز می شود ، اما معاملات سهام مدرن به طور کلی با معاملات سهام در شرکت هند شرقی در لندن آغاز می شود.

روزهای اولیه تجارت سرمایه گذاری

در طول دهه 1600 ، دولتهای انگلیس ، فرانسه و هلند به تعدادی از شرکتها که شامل هند شرقی در این نام بود ، منشور ارائه کردند. همه کالاهایی که از شرق بازگردانده می شد از طریق دریا حمل می شد و شامل سفرهای خطرناکی می شد که اغلب توسط طوفان های شدید و دزدان دریایی تهدید می شد. برای کاهش این خطرات ، مالکان کشتی ها مرتباً از سرمایه گذاران می خواستند تا از وثیقه های مالی برای یک سفر استفاده کنند. در مقابل ، سرمایه گذاران بخشی از بازده پولی را دریافت می کردند که در صورت بازگشت کشتی با موفقیت ، بارگیری شده با کالاهای فروش ، محقق می شد. اینها اولین نمونه های شرکتهای با مسئولیت محدود (LLC) هستند و بسیاری از آنها فقط برای یک سفر به مدت طولانی در کنار هم قرار گرفته اند.

شرکت هند شرقی

تشکیل شرکت شرق هند در لندن سرانجام منجر به یک مدل سرمایه گذاری جدید شد ، در حالی که شرکت های واردکننده سهامی را ارائه می کردند که اساساً نمایانگر سهم مالکیت جزئی شرکت بود و بنابراین سرمایه گذاران را از تمام سفرهایی که یک شرکت تأمین می کرد ، سرمایه گذاری می کرد. به جای تنها در یک سفر مدل کسب و کار جدید این امکان را برای شرکت ها ایجاد کرد که بخواهند سرمایه گذاری بیشتری برای هر سهم درخواست کنند و آنها را قادر سازد تا به راحتی حجم ناوگان حمل و نقل خود را افزایش دهند. سرمایه گذاری در چنین شرکت هایی ، که غالباً توسط منشورهای سلطنتی از رقابت محافظت می شدند ، به دلیل این واقعیت که سرمایه گذاران می توانند به طور بالقوه سود زیادی از سرمایه گذاری های خود به دست آورند ، بسیار محبوب شد.

اولین سهام و اولین مبادله

سهام شرکت روی کاغذ منتشر شد و سرمایه گذاران را قادر ساخت تا سهام خود را با سایر سرمایه گذاران معامله کنند ، اما مبادلات مقرراتی تا زمان تشکیل بورس لندن (LSE) در سال 1773 وجود نداشت. از LSE ، تجارت بورس به طور کلی توانست در طول 1800 زنده بماند و رشد کند.

آغاز بورس نیویورک

بورس اوراق بهادار نیویورک (NYSE) در 1792 تأسیس شد. اگرچه اولین مورد در خاک ایالات متحده نبود - این افتخار به بورس فیلادلفیا (PSE) می رسد - NYSE به سرعت رشد کرد و تبدیل به بورس غالب سهام در ایالات متحده و در نهایت در جهان NYSE از نظر فیزیکی موقعیتی استراتژیک داشت ، که در میان برخی از بزرگترین بانک ها و شرکت های کشور قرار داشت ، بدون توجه به اینکه در یک بندر بزرگ کشتیرانی واقع شده است. این صرافی الزامات فهرست بندی سهام و کارمزد نسبتاً سنگین را در ابتدا تعیین کرد و آن را قادر ساخت تا به سرعت خود به یک موسسه ثروتمند تبدیل شود.

معاملات سهام مدرن - تغییر چهره مبادلات جهانی

NYSE برای بیش از دو قرن شاهد رقابت ناچیزی بود و رشد آن در درجه اول با رشد روزافزون اقتصاد آمریکا تأمین شد. LSE همچنان بر بازار اروپا برای معاملات سهام تسلط داشت ، اما NYSE خانه تعداد زیادی شرکت بزرگ در حال افزایش بود. سایر کشورهای مهم ، مانند فرانسه و آلمان ، در نهایت بورس های خود را ایجاد کردند ، اگرچه اغلب آنها به عنوان سنگ بنای شرکتهایی که در راه فهرست بندی در LSE یا NYSE بودند ، تلقی می شدند.

در اواخر قرن بیستم ، معاملات سهام در بسیاری از بورس های دیگر گسترش یافت ، از جمله NASDAQ ، که به خانه مورد علاقه شرکت های فناوری در حال توسعه تبدیل شد و در دوران رونق بخش فناوری در دهه های 20 و 1980 اهمیت بیشتری یافت. NASDAQ به عنوان اولین مبادله بین شبکه ای از رایانه ها که تجارت الکترونیکی را انجام می داد ، ظاهر شد. تجارت الکترونیکی کل فرآیند معاملات را از نظر زمان مقرون به صرفه و مقرون به صرفه کرد. علاوه بر ظهور NASDAQ ، NYSE با رقابت بورس های سهام در استرالیا و هنگ کنگ ، مرکز مالی آسیا مواجه شد.

NYSE سرانجام با Euronext ادغام شد ، که در سال 2000 از طریق ادغام صرافی های بروکسل ، آمستردام و پاریس شکل گرفت. ادغام NYSE/Euronext در 2007 اولین مبادله فرا اقیانوس اطلس را ایجاد کرد.

نحوه معاملات سهام - مبادلات و فرابورس

بیشتر سهام در صرافی هایی مانند بورس نیویورک - NYSE - یا NASDAQ معامله می شوند.

بورس اوراق بهادار اساساً بازار را برای تسهیل خرید و فروش سهام در بین سرمایه گذاران فراهم می کند. بورس اوراق بهادار توسط نهادهای دولتی مانند کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) در ایالات متحده تنظیم می شود که بر بازار نظارت می کنند تا از سرمایه گذاران در برابر کلاهبرداری های مالی محافظت کنند و بازار صرافی را بدون مشکل کار کنند.

اگرچه اکثریت قریب به اتفاق سهام در بورس معامله می شوند ، اما برخی از سهام ها بدون نسخه (OTC) معامله می شوند ، جایی که خریداران و فروشندگان سهام معمولاً از طریق یک فروشنده یا "بازار ساز" که به طور خاص با سهام سر و کار دارد معامله می کنند. سهام فرابورسی سهامی هستند که حداقل قیمت یا سایر شرایط لازم برای فهرست شدن در صرافی ها را برآورده نمی کنند.

سهام فرابورس مشمول مقررات گزارشگری عمومی مشابه سهام فهرست شده در صرافی ها نیستند ، بنابراین به دست آوردن اطلاعات معتبر در مورد شرکت های صادرکننده این سهام برای سرمایه گذاران چندان آسان نیست. سهام در بازار فرابورس به طور معمول بسیار نازک تر از سهام قابل معامله در بورس معامله می شود ، به این معنی که سرمایه گذاران اغلب باید با اختلاف زیاد بین قیمت پیشنهادی و درخواست قیمت فرابورس برخورد کنند. در مقابل ، سهام قابل معامله در بورس بسیار نقدشوندگی بیشتری دارند و دارای اسپرد نسبتاً کمی در قیمت پیشنهادی هستند.

بازیگران بازار سهام - بانک های سرمایه گذاری ، کارگزاران سهام و سرمایه گذاران

تعدادی از شرکت کنندگان منظم در معاملات بازار سهام وجود دارد.

بانک های سرمایه گذاری عرضه اولیه سهام (IPO) سهام را که هنگامی اتفاق می افتد که یک شرکت برای اولین بار تصمیم می گیرد با عرضه سهام ، به یک شرکت سهامی عام تبدیل شود ، اداره می کند.

در اینجا مثالی از نحوه عملکرد IPO آورده شده است. شرکتی که مایل به عرضه عمومی سهام و عرضه سهام است به بانک سرمایه گذاری نزدیک می شود تا بعنوان "پذیرنده" عرضه اولیه شرکت عمل کند. بانک سرمایه گذاری ، پس از تحقیق در مورد ارزش کل شرکت و در نظر گرفتن درصد مالکیت شرکت در قالب سهام ، با انتشار اولیه سهام در بازار در قبال دریافت کارمزد ، ضمن تضمین یک شرکت تعیین حداقل قیمت هر سهم بنابراین به نفع بانک سرمایه گذاری است که همه سهام عرضه شده و با بالاترین قیمت ممکن فروخته شود.

سهام ارائه شده در IPO ها بیشتر توسط سرمایه گذاران بزرگ موسسه ای مانند صندوق های بازنشستگی یا شرکت های صندوق سرمایه گذاری مشترک خریداری می شود.

بازار IPO به عنوان بازار اولیه یا اولیه شناخته می شود. هنگامی که سهام در بازار اولیه منتشر شد ، تمام معاملات سهام پس از آن از طریق بورس های سهام در بازار معروف به بازار ثانویه انجام می شود. اصطلاح "بازار ثانویه" کمی گمراه کننده است ، زیرا این همان بازار است که اکثر قریب به اتفاق معاملات سهام روز به روز در آن انجام می شود.

کارگزاران بورس، که ممکن است به عنوان مشاور مالی عمل کنند یا نکنند ، برای مشتریان خود سهام خرید و فروش می کنند ، که ممکن است سرمایه گذاران نهادی یا سرمایه گذاران خرده فروشی باشند.

تحلیلگران تحقیقات حقوق صاحبان سهام ممکن است توسط شرکت های کارگزاری سهام ، شرکت های صندوق سرمایه گذاری مشترک ، صندوق های تامینی یا بانک های سرمایه گذاری به کار گرفته شود. اینها افرادی هستند که در مورد شرکت های سهامی عام تحقیق می کنند و سعی می کنند پیش بینی کنند که آیا احتمال افزایش قیمت سهام شرکت یا کاهش آن وجود دارد یا خیر.

مدیران صندوق یا مدیران نمونه کارها، که شامل مدیران صندوق های پرچین ، مدیران صندوق های سرمایه گذاری مشترک و مدیران صندوق های قابل معامله در بورس (ETF) است ، به دلیل خرید و فروش مقدار زیادی سهام ، سهامداران مهم بازار سهام هستند. اگر یک صندوق سرمایه گذاری متداول تصمیم بگیرد سرمایه گذاری زیادی در یک سهم خاص انجام دهد ، تقاضا برای سهم به تنهایی اغلب به اندازه ای قابل توجه است که قیمت سهام را به طرز چشمگیری بالاتر می برد.

شاخص های بازار سهام

عملکرد کلی بازارهای سهام معمولاً در عملکرد شاخص های مختلف بازار سهام ردیابی شده و منعکس می شود.

شاخص های سهام از مجموعه ای از سهام تشکیل شده است که به گونه ای طراحی شده است که عملکرد سهام را به طور کلی نشان دهد. خود شاخص های بازار سهام در قالب اختیار معامله و قراردادهای آتی معامله می شوند که در بورس های تنظیم شده نیز معامله می شوند.

از جمله شاخص های کلیدی بازار سهام می توان به میانگین صنعتی داوجونز [DJI30] ، شاخص استاندارد و پورز 500 [SP50] ، شاخص 100 بورس فایننشال تایمز [FTSE100] ، شاخص Nikkei 225 ، شاخص کامپوزیت NASDAQ و Hang اشاره کرد. فهرست سنگ.

منابع:
www.wikipedia.org / www.corporatefinanceinstitute.com /
www.businessdictionary.com / www.readyratios.com / www.moneycrashers.com